در حوزه زبان شناسی تاریخی، مطالعات متعددی در جهت تعیین اولین اقدام بشر برای آموزش و یادگیری زبان خارجه صورت گرفته است. در این گونه تحقیقات، زبان شناسان و متخصصان آموزش زبان های خارجی، از منابعی استفاده کرده اند که صرفاً به زوایای تاریخی اعصار بشری و اقوام مختلف توجه داشته است. در این تحقیقات، اولین اقدام بشر برای آموزش زبان خارجی به صورت های متفاوتی گزارش گردیده است. در کتاب «25 قرن آموزش زبان: 500 سال قبل از میلاد مسیح» (1969)، «لویی جی کلی» پیشینه آموزش زبان های خارجی را پنج قرن قبل از میلاد مسیح می داند. در سایر منابع نیز به آغاز امپراتوری روم و عهد عتیق اشاره می شود. در حالی که در کتاب «تحول آموزش زبان ها: 5000 سال تاریخ» (کلود ژرمن، 1993)، و در اثر دیگری با عنوان «تاریخ از سومر آغاز می شود» (ساموئل کرامر، 1956)، نکاتی مطرح می شود که به خوبی بیانگر این واقعیت اند که آموزش و یادگیری زبان خارجی در پنجاه قرن پیش، از منطقه سومر آغاز شده است. در این مجال، تاریخ آموزش زبان های خارجی در عصر سومریان،آموزش زبان نوشتاری «هیراتیک» در مصر باستان، آموزش زبان یونانی کلاسیک در یونان، آموزش زبان یونانی به رومیان و آموزش زبان لاتین مورد بررسی قرار خواهند گرفت.  

چکیده: در این پژوهش، تاثیر روش آموزش به کمک کامپیوتر بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال سوم راهنمایی شهرستان اهواز بررسی شده است. تعداد 200 نفر از دانش آموزان دختر و پسر به شیوه تصادفی انتخاب گردیدند. این تعداد به 4 کلاس 50 نفری که 2 کلاس جهت گروه کنترل و 2 کلاس جهت گروه آزمایش با یک معلم یکسان در هر یک از مدارس انتخاب شده بودند. هدف، تاثیر آموزش به کمک کامپیوتر بر پیشرفت تحصیلی در درس علوم می باشد که به روش آزمایشی انجام شده است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین نمرات، آزمون آماری تحلیل واریانس یکراهه و آزمون آماری تحلیل واریانس مشترک (همبستگی)، استفاده گردید. پس از اثرگذاری سه متغیر مشارکتی، پیشرفت تحصیلی در نیم فصل قبل، پیش آزمون و آزمون بهره هوشی در جامعه آماری، نتایج نشان داد که بین میزان پیشرفت تحصیلی در درس علوم میان گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و میانگین نمرات پیشرفت تحصیلی در گروه آزمایش به طور محسوسی از میانگین نمرات در گروه کنترل بالاتر بوده است. همچنین دراین آزمایش مشاهده گردید که در میان دو گروه دختران و پسران در کسب نمرات پیشرفت تحصیلی از طریق آموزش به کمک کامپیوتر تفاوتی وجود ندارد.

در این مقاله روشی جدید برای ارزیابی خودکار روانی گفتار ارایه خواهد شد. از کاربردهای ارزیابی خودکار روانی گفتار می توان به آموزش زبان خارجی به کمک کامپیوتر اشاره نمود. بدین صورت که گفتار زبان آموز ارزیابی شده و سطح روان و سلیس بودن گفتار وی مشخص می گردد. با اختیار داشتن ارزیابی کننده خودکار روانی گفتار، زبان آموز می تواند از سطح روان بودن گفتار خودآگاه شده و با تکرار و تمرین سعی در بهتر نمودن سطح روانی گفتار خود نماید. برای این منظور معیارهای کمی مختلفی ارایه شده است که می توان به کمک آنها روانی گفتار را پیش بینی نمود. در اینجا با بررسی مناسب بودن این معیارها، روشی برای ارزیابی خودکار روانی گفتار ارایه می شود. برای بررسی صحت ارزیابی خودکار ارایه شده دادگانی از ترک زبانان تهیه شده و آزمایشات بر روی آن انجام گرفت. همبستگی بین نمرات داوران انسانی و ارزیابی کننده خودکار در نهایت نزدیک به 0.95 رسید.

ادبیات شفاهی یا همان قصه ها و حکایت ها بخشی از ادبیات جهانی است که از درون فرهنگ جوامع جوشیده است. آموزش زبان خارجی به کمک متونی از قصه ها و حکایت ها، جدا از اینکه ورود زبان آموز به فرهنگ زبان در حال فراگیری است، انگیزه های او را فراتر از آموختن زبانی دیگر خواهد کرد. ارتقا خودانگیختگی و دریافت وجوه فرهنگی زبان، نیروی بزرگی است که روند فراگیری را کوتاه و عمق خواهد بخشید. استفاده از قصه ها و حکایت ها به عنوان ابزار آموزشی زبان در کلاس های درس با روش و رویکرد ارتباطی زبان مناسب تر می نماید، چراکه این روش به مباحثی فراتر از انتقال آموزه های اطلاعاتی زبان (شکل های زبانی) می پردازد و می توان گفت که در کل با طرح ادبیات در کلاس های آموزش زبان، زبان آموزان با متونی سروکار خواهند داشت که متن های حقیقی هستند و سازوکار عبارات و گفت وگوهای آنها برخاسته از موقعیتی طبیعی است، حتی اگر عنصر خیال در آنها غالب باشد. در این مقاله و با این نگاه مروری بر روند عملی استفاده از نمونه هایی از ادبیات شفاهی فرانسه و ایران در کلاس درس آموزش زبان فرانسه کرده ایم. نتایج مثبت چنین روندی ما را بر آن داشت تا در مورد استفاده از ادبیات شفاهی و در کل ادبیات (که در مقاله پیشین به آن پرداخته ام در کلاس های زبان زبان آموزان ایرانی تاملی داشته باشیم تا دریابیم که آثار ادبی بستری مناسب در کلاس های آموزش زبان در ایران است.

آموزش زبان های خارجی برای غنا بخشی به روش شناسی خود، نیازمند شناخت و بهرمندی از سایر رشته های علوم انسانی است. هنگامی که صحبت از آموزش زبان های خارجی به زبان آموزان بزرگسال می شود، نیاز به یک روش شناسی خاص و منطبق بر ویژگی های فراگیران بزرگسال احساس می شود. آندراگوژی، روش شناسی آموزش بزرگسالان را به ما ارایه می نماید؛ به همان طریق که پداگوژی به روش شناسی آموزش کودکان می پردازد. در این تحقیق، تلاش خواهیم نمود تا نظریه آندراگوژی و ابهام نظری میان آندراگوژی و پداگوژی تبین گردد. از این رهگذر، سعی خواهیم کرد تا ویژگی آموزش زبان های خارجی به بزرگسالان نیز مشخص گردد.

آموزش فرهنگ در یادگیری زبان خارجی و کاربرد متناسب آن در بافت های مختلف نه تنها موثر است، بلکه در مواردی گریزناپذیر. برای آموزش فرهنگ همراه با زبان خارجی روش های گوناگونی را می توان در پیش گرفت. در واقع آموزش زبان خارجی، خارج از بافت فرهنگی زبان هدف، تنها زمانی کارامد خواهد بود که با آموزش دست کم برخی از ویژگی های فرهنگی جامعه زبانی هم زمان باشد. در این پژوهش، از یک سو، تلاش شده است تا با نگاهی به دو مفهوم زبان و فرهنگ نقش این دو در آموزش زبان بررسی شود. برای نیل به این هدف، مباحث نظری ارائه شده در این زمینه و برخی از پژوهش های انجام شده مرور می شوند و مثال هایی برای روشن شدن بحث ارائه می شوند. از سوی دیگر، مباحث مرتبط با فرایند آموزش و یادگیری زبان و نیازهای پژوهشی این حیطه بررسی می شود. در این مقاله از روش توصیفی تحلیلی برای مرور پژوهش ها استفاده شده است.